چطور استرس مزمن رشد سلول های سرطانی را افزایش می دهد؟ - مجله سرگرمی

استرس مزمن استرسی است که فرد طی یک مدت طولانی مدام دچارش است و این استرس بر سلامت روحی و هیجانی او و البته بر سلامت جسمی او اثر می گذارد.

مطالعات نشان داده اند استرس مزمن با اختلال ادراک و شناخت، افزایش ریسک بیماری های قلبی و مسائل گوارشی مرتبط است. پژوهش های پیشین نیز نشان داده بودند قرار دریافت در معرض استرس می تواند رشد سرطان را سرعت بدهد و بر فعالیت ژن ها اثر بگذارد.

اکنون محققان چینی با همکاری سایر محققان از سراسر جهان به مکانیسمی کلیدی دست پیدا نموده اند که استرس مزمن به واسطه آن می تواند رشد سلول های سرطانی را که تشکیل دهنده تومور هستند تغذیه کند.

محققان این مکانیسم را روی موش های دچار سرطان سینه مورد مطالعه قرار داده اند. یافته های آن ها حاکی از دخالت هورمون اپی نفرین است.

به گفته سرپرست این پژوهش، شما می توانید تمام سلول های یک تومور را نابود کنید؛ اما اگر سلول های بنیادی یا سلول های مادر باقی بمانند و نابود نشوند، تومور رشد خواهد نمود و متاستاز خواهد داد. این یکی از اولین مطالعاتی است که استرس مزمن را به طور بخصوص به رشد سلول های بنیادی سرطان سینه مربوط می داند.

یافته ها نشان می دهند ویتامین C ممکن است عامل درمان نماینده مؤثر و جدیدی برای درمان بیمارانی باشد که تحت استرس مزمن قرار دارند.

• استرس، تغذیه نماینده رشد تومور

محققان برای اینکه ببینند استرس چگونه بر رشد سلول های سرطانی در موش ها اثر می گذارد، تمام آن ها را به مدت یک هفته در فضایی محدود قرار دادند و سپس آن ها را به دو گروه تقسیم کردند و سپس یک گروه را در فضایی بزرگ و راحت قرار دادند تا استرس شان ادامه پیدا نکند، این موش ها به عنوان گروه کنترل بودند. گروه دیگر موش ها نیز به مدت 30 روز دیگر در همان فضای تنگ و محدود ماندند.

دانشمندان مشاهده کردند موش های تحت استرس نه تنها دچار تغییرات رفتاری شدند که بیانگر استرس و اضطرابشان بود بلکه نسبت به گروه کنترل، تومورهای سرطانی بزرگ تری نیز داشتند. در ضمنً این تومورها با سرعت بیشتری رشد نموده بودند و به طور کلی موش های تحت استرس، تعداد بیشتری سلول بنیادی سرطانی داشتند (نسبت به گروه کنترل).

اما شبکه سیگنال دهی مستقیم بین مسیرهای استرس و سیستم رشد سرطان، تقریباً ناشناخته باقی ماند.

به گفته سرپرست این پژوهش، درک و فهم بهتری از این بیوشیمی که استرس منجر به رشد سلول های سرطانی می گردد، می تواند پژوهشگران را به سمت کشف دارویی مؤثر سوق بدهد.

• مقصر اپی نفرین است نه کورتیزول

با آنالیز فاکتورهای گوناگون فیزیولوژیکی تغییر یافته در موش های دچار استرس مزمن، محققان روی هورمونی به نام اپی نفرین دقیق شدند. موش های تحت استرس نسبت به موش های گروه کنترل، اپی نفرین خیلی بیشتری داشتند. همچنین، در میان موش های تحت استرس آن هایی که داروی مهارنماینده ADRB2 مصرف می کردند، تومورهای سرطانی کوچک تر بود و تعداد سلول های بنیادی سرطانی شان نیز کمتر بوده است.

وقتی صحبت از استرس می گردد بیشتر افراد تصور می نمایند این کورتیزول است که سیستم ایمنی را سرکوب می نماید؛ اما جالب این است که یافته ها نشان داد میزان کورتیزول بعد از یک ماه استرس کاهش یافته بود.

اپی نفرین چگونه به رشد سلول های سرطانی یاری می نماید؟ دانشمندان شرح می دهند وقتی این هورمون با ADRB2 جفت می گردد، این تعامل باعث افزایش میزان لاکتات دهیدروژناز می گردد. لاکتات دهیدروژناز، آنزیمی است که به طور نرمال در شرایط خطر، انرژی به عضلات تزریق می نماید. این اتفاق به فرد اجازه می دهد در مواجهه با خطر، فرار کند یا بجنگد.

یکی از فرآورده های جانبی این افزایش انرژی، فراوری ترکیبی ارگانیک به نام لاکتات است. در افرادی که سرطان دارند، سلول های سرطانی با این ترکیب تغذیه می شوند و در نتیجه انرژی بیشتری از آن ها می گیرند. یعنی کسی که استرس مزمن دارد، لاکتات دهیدروژناز زیادی در سیستم خود دارد. در نتیجه ژن های مربوط به رشد سرطان فعال شده و به این سلول های خطرناک اجازه بقا و رشد می دهند.

• آیا ویتامین C یاریی می نماید؟

محققان برای اعتبار دادن به نتایج خود، میزان اپی نفرین را در خون 83 فرد مبتلا به سرطان سینه آنالیز کردند. آن ها دریافتند افرادی که میزان اپی نفرین در خونشان بالا بوده، دارای لاکتات دهیدروژناز زیادی در تومورهای سرطانی خود نیز بودند. دانشمندان به وسیله نمونه های بیوپسی به این اطلاعات دست یافتند.

در ضمنً افرادی که سطح استرس شان بالاتر بود در مقایسه با آن هایی که اپی نفرین خونشان کمتر بوده، بیشتر در معرض این بودند که نسبت به درمان، کمتر جواب بدهند. سپس دانشمندان سعی کردند ببینند آیا می توانند به روشی برای مهار اثرات مخرب اپی نفرین بر سیستم دست پیدا نمایند. در تست های لابراتواری که روی سلول های سرطان سینه انجام شد، اثرات چند مواد غذایی و داروهای تائید شده بر فراوری لاکتات دهیدروژناز مورد آنالیز نهاده شد.

مؤثرترین ماده غذایی که معلوم شد می تواند فراوری لاکتات دهیدروژناز را در نمونه های آزمایشگاهی مهار کند، ویتامین C بوده است. وقتی محققان این رویکرد را روی موش ها آزمایش کردند، به همین نتایج رسیدند: موش های تحت استرس که به آن ها ویتامین C تزریق شده بود، رشد تومور سرطانی شان مهار شد.

این یافته ها نشان می دهند ویتامین C ممکن است عامل درمان نماینده مؤثر و جدیدی برای درمان بیمارانی باشد که تحت استرس مزمن قرار دارند.

* منبع: تبیان

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا