از سایه سنگین سانسور و تبعیض تا حمایت از فیلم های کوتاه - مجله سرگرمی

شیرین برق نورد که از اعضای هیئت انتخاب بخش مستند این دوره جشنواره فیلم کوتاه بود، در گفت وگویی با خبرنگاران درباره نگاه هیئت انتخاب برای آثار حاضر در جشنواره بیان نمود: سال جاری علاوه بر موضوعات آزاد، تاکید بر فیلم هایی که مضامین آن ها مربوط به ادبیات، هویت ملی و بومی و 40 سالگی انقلاب اسلامی می شد، مورد نظر جشنواره فیلم کوتاه نهاده شد. اما هیچ فیلمی صرفا به دلیل برخورداری از این موضوعات انتخاب نشد بنابراین نگاه اعضای هیات انتخاب صرفا نمی تواند نگاهی تکنیکی یا فنی باشد. تکنیک و فن یکی از چند عنصر تشکیل دهنده یک فیلم خوب است.

او ادامه داد: مهمترین و اولین معیار انتخاب فیلم های مستند جشنواره فیلم کوتاه، کیفیت هنری و سینمایی آن ها بود. دومین معیار این بود که چقدر یک فیلم، مناسب حضور در جشنواره است. مخاطب جشنواره فیلم کوتاه تهران انتظار دارد شاهد فیلمی باشد که لزوما در تلویزیون یا دیگر فضاهای اکران نمی بیند. جشنواره قرار است امکانی برای نمایش فیلم هایی جسورانه تر، هنری تر و مستقل تر باشد. درواقع فیلم هایی که امکان کمتری برای نمایش و دیده شدن در فضاهای موجود کنونی را دارند و در زمره آثاری هستند که حرف تازه و افق دیگری را پیش چشم بیننده نمایان می نمایند.

این مستندساز درباره حمایت از فیلم های کوتاه هم گفت: اگر بخواهیم از حمایت از آثار صحبت کنیم، به اعتقاد من باید از فیلم های کوتاه حمایت بیشتری گردد چون فیلم های دیگر از حمایت کافی برخوردار هستند. برای من اهمیت زیادی دارد که فیلم یک جشنواره، سفارشی یا ایدئولوژیک نباشد. جشنواره امکانی برای گسترش فضاهای آوانگاردتر در عرصه سینما است و می بایست از فضاهای تبلیغاتی به دور باشد. اما حتی همین هم به این معنی نیست که اگر آن فیلم فاقد کیفیت باشد، باید انتخاب گردد. جشنواره فیلم کوتاه تهران، یک جشنواره حرفه ای است و برخوردی که برای انتخاب آثار در آن صورت می گیرد باید حرفه ای باشد.

برق نورد درباره سطح آثار و نسل جدید فیلمسازان حاضر در جشنواره هم شرح داد: به نظرم تفاوت زیادی در سطح کیفی چند فیلم نسبت به 29 فیلم مستندی که انتخاب کردیم وجود داشت. متاسفانه ساختار اکثر 300 فیلم مستند ارائه شده به جشنواره کمابیش یکسان بود. امروزه به دلیل سهل الوصول بودن وسایل فیلمبرداری و آسان تر شدن پروسه فیلمسازی نسبت به سال های گذشته، یک نوع سطحی نگری نسبت به ساخت فیلم مستند از انتخاب موضوع گرفته تا نوع ساختار و شیوه ارائه موضوع و روایت فیلم به چشم می خورد که برای من به عنوان یک مستندساز ناخوشایند است. به عبارت دیگر، فیلم مستند فاقد نگاه و تحلیل عمیق از جانب سازنده خود شده است و اندازه خود را صرفا در حد تکنیک پایین آورده و نگه داشته است. یک فیلم مستند قابل دفاع برای حضور در یک جشنواره، تنها نیازمند شکل حرفه ای نیست بلکه موضوع، اهمیت و نو بودن آن، ساختار روایت، تناسب محتوا و فرم و دغدغه مندی فیلمساز نسبت به موضوعی که به تصویر می کشد نیز عوامل بسیار معین نماینده ای هستند.

او اضافه نمود: این ها منجر به یک تاثیرگذاری عمیق در مخاطب می گردد. متاسفانه تعداد فیلم هایی که چنین تاثیرگذاری ای داشته باشند کم بود. اگر بخواهم به مشخصه ای بارز بین آثار ارسال شده اشاره کنم می توانم از تعداد زیاد فیلم های مناسبتی یا سفارشی یا مناسب برای نمایش در تلویزیون و نه جشنواره و نیز تمرکز تعداد بسیاری از فیلم ها بر موضوع بحران آب و سوءمدیریت مسئولین در کنترل و جلوگیری از وخامت وضعیت زیست محیطی ایران خصوصا مناطق جنوب ایران بگویم.

این مستندساز با اشاره به اینکه یکی از ضعف های این جشنواره تمرکز و اهمیت بیشتر به فیلم داستانی است تا مستند، اضافه نمود: این جشنواره در اذهان اکثر مخاطبان کمتر به عنوان رویداد فیلم مستند شناخته می گردد. وقتی از فیلم کوتاه حرف می زنیم، صرفا از زمان یک فیلم حرف می زنیم و نه نوع آن که شامل داستانی، مستند، تجربی و انیمیشن می گردد. مصداق بارز این تبعیض و تفاوت، جوایزی است که برای کارگردانی فیلم داستانی و مستند وجود دارد و نیز جایزه ویژه هیات داوران تنها به بخش داستانی تعلق دارد! ساخت یک فیلم مستند به سختی و حتی سخت تر از ساخت یک فیلم داستانی است. این نوع نگاه در شأن مهمترین رویداد فیلم کوتاه ایران نیست. به نظر من، سیاست های جشنواره می بایست فضایی یکسان را بین فیلم های کوتاه داستانی، مستند، تجربی و انیمیشن به وجود آورند و آگاهانه از توجه و تمرکز بیشتر بر سینمای داستانی بکاهند و آن را متوجه انواع دیگر سینما نمایند، چرا که در نهایت آنچه اهمیت دارد، تاثیرگذاری یک فیلم فارغ از ژانر و نوع آن است. همچنین، به نظرم می بایست مبلغ جایزه بین الملل کاهش پیدا کند و بیشتر صرف ارتقای کیفیت جشنواره گردد.

برق نورد در خاتمه صحبت های خود به موضوع شورای نظارت و ارزشیابی و سانسور فیلم های انتخاب شده برای حضور در جشنواره اشاره نمود و گفت: در میان فیلم هایی که انتخاب کردیم، متاسفانه دو فیلم آن سوی حصار به کارگردانی آرمان قلی پور مفرد دشتکی و همه نیمه من به کارگردانی سیدمهدی موسوی برزکی از طرف اداره نظارت و ارزشیابی، مجوز نمایش نگرفتند. هیات انتخاب کوشش کرد تا حداقل یکی از این دو فیلم را از سانسور خارج نمایند اما فایده ای نداشت. انتظار من این است که اعمال سانسور در فیلم های جشنواره کمتر اتفاق بیافتد. امروزه سانسور در فضای کاری ما سایه ای بسیار سنگین و حتی بزرگتر از همیشه انداخته است. تنها فضاهای موجود در نمایش آثار متفاوت از آنچه رایج و معمول در فضاهای امروز نمایشی است همین جشنواره ها هستند و اگر همان استراتژی سانسور که در تلویزیون یا سینما و دیگر فضاهای اکران حاکم است بر آن ها نیز اعمال گردد، جشنواره خاصیت اثربخشی خود را از دست خواهد داد.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا